“ Detroit's Prince of the Blues… “

Chris Canas "Detroit's Prince of the Blues" werd in 1984 geboren als zoon van Angela en Lenard Cottingham. Hij groeide op met muziek, of het nu zijn moeder is die voor hem zingt of hem meeneemt naar Ray Charles of zijn vader die hem als kind in slaap zong en danste. Zijn eerste instrument was een cornet, omdat hij te verlegen was om in de 5e klas de saxofoon te claimen. Chris zat in band van de klas en zijn muziekleraar David Drake promootte hem voor de jazzband. Het was deze overstap naar Jazz die hem de interesse bijbracht voor een ander muziekgebied. Uiteindelijk belandde hij bij de Ann Arbor School for the Performing Arts-groep. Daar sloot Chris zich aan bij het jamgedeelte van de groep en geraakte hij klaar om in de voetsporen te treden van Miles, Monk, Baker, Parker en Marsalis. Maar op zijn tiende ontdekte hij de Blues en, die zou hem nooit meer loslaten.

In de garage van zijn grootmoeder vond hij een gammele oude stoffige P(recission)-Bass -de eerste met succes in serie geproduceerde elektrische basgitaar- met (maar) twee snaren. Hierop leerde hij spelen. Zijn passie voor muziek was zo groot, dat hij ook nog piano, sax, drums en mondharmonica leerde spelen en, uiteindelijk ook -zijn ware liefde- de gitaar. Zijn eerste gitaar was een kersenrode Squier.

Op 15-jarige leeftijd debuteerde hij met ‘Shades of Blue’. Chris won vervolgens de Ann Arbor Talent Show met twee nummers uit zijn debuut album, die hij nu nog altijd speelt. Uiteindelijk kwam hij in contact met Thornetta Davis en werd op 18-jarige leeftijd onder haar hoede genomen. Ze opende zijn ogen voor de rijke Detroit Music-scene en stelde hem bloot aan talloze professionele muzikanten. In 2003 vormde Canas de Chris Canas Hyper Dynamic Blues Revolution band, die later werd ingekort tot The Chris Canas Blues Revolution, die nog eens verkort werd tot The C2BR en uiteindelijk de Chris Canas Band werd. In 2007 won de Chris Canas Band hun eerste Blues Challenge, toen ze meededen aan de West Michigan Blues Society's Challenge. Ze wonnen ook de Kalamazoo Valley Blues Association Challenge in 2010, de Detroit Blues Society-uitdaging in 2012 en 2014. Ze bereikten de top van de berg in 2020 bij de IBC om een elite Blues Challenge-finalist te worden.

Chris Canas heeft sindsdien in totaal al zes albums uitgebracht. Zijn laatste officiële album was ‘She's Breaking Me’ (2010) en de opvolger, #7 kreeg de naam ‘Would You Mind?’. Alle nummers zijn origineel, Chris schreef hier elk nummer, behalve een nummer waar zijn moeder Angela Cottingham de teksten schreef. Angela voegt zang en percussie toe aan de band waarin Chris de lead zingt en gitaar speelt (plus af en toe bas), Chris Nordham op toetsen, Derek 'DC' Washington bas en Michael Scott drums.

Met het rockende titelnummer “Would You Mind?” opent het album en neemt Chris ons mee naar Detroit en Chicago, naar plaatsen waar hij de blues heeft gespeeld. Ook “Hey Y’all” is autobiografisch. Weliswaar opgenomen in de studio, is het een echte “live” song, die perfect zou werken met publiek, dat dan kan antwoorden c.q. meezingen. Daarna volgt “Cloud 9”, een rustiger nummer met de piano van Chris Nordham in een van de hoofdrollen en Canas die even zijn vocale kwaliteiten demonstreert. “Thick and Thin” laat ons de jazzy kant van Canas en de band horen. Heel relaxt en in late night jazz lounge stijl, gaan moeder en zoon doorheen het nummer. Ook nu weer met geweldige piano en Canas die knap aanvult op akoestische gitaar. Met “Feel So Good” wordt het dan meer funky en “Paradise” is een romantisch nummer met akoestische Latino ritmes en piano. “Get Outta My Life” is dan weer heel soulvol met nu een knappe keyboardsolo, dit keer op elektrische piano, voordat Canas overneemt met een vloeiende solo. “Have a Nice Day” drijft op een verhaal met veel cynisme en in “Walk a Mile” vertelt Canas over de strijd in de getto’s om het hoofd boven water te houden. Knap zijn hier het funky ritme en de baslijn en Canas’ met fuzz-beladen solo. “Lover Set Me Free” is met zijn bijna acht minuten het langste nummer. Er is eerst een piano intro die overgaat in een relaxte ballade, waarin Nordham op de Hammond schittert en, die Angela (met haar eigen teksten) zingt. “Cheaper to Keep Her” is een nummer met een bekende titel (maar niet het nummer van Johnnie Taylor uit 1973), hier met een soul groove, gevolgd door “Mardi Gras Mama” met bijhorende feestelijke New Orléans’ ritmes. “Dirty Blues Man” doet wat de titel vermoeden doet en “Havin’ a Good Time” idem dito. Met “Brighter Days“ sluit het album met wat gospel af.

Op zijn nieuwe album ‘Would You Mind?’ laat Chris Canas ons proeven en genieten van meerdere stijlen en vocale hoogstandjes, waarbij we de toetsenist van dienst Chris Nordham zeker moeten betrekken. Met hun mix van Blues, Funk en Soul zijn ze goed uitgerust om een breed publiek te behagen.

“ On his new album ‘Would You Mind?’, Chris Canas lets us taste and enjoy multiple styles and vocal delights, in which we must definitely involve keyboard player Chris Nordham. With their mix of Blues, Funk and Soul they are well equipped to please a wide audience… “ (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans

Album track list: 01. Would You Mind? – 02. Hey Y’all – 03. Cloud 9 – 04. Thick and Thin – 05. Feel So Good – 06. Paradise – 07. Get Outta My Life – 08. Have a Nice Day – 09. Walk a Mile – 10. Lover Set Me Free [Angela Cottingham] – 11. Cheaper to Keep Her – 12. Mardi Gras Mama – 13. Dirty Blues Man – 14. Havin’ a Good Time – 15. Brighter Days / Words/music © 2020 by: C. Cottingham, or as [noted: 10] | Album line-up: Chris(topher) Cottingham: lead vocs, guitar, bass, bvs / Angela Cottingham: vocs, percussion / Chris Nordham: keys, bvs / Derek “DC” Washington: bass / Michael Scott: drums, bvs

Discography Chris Canas: Would You Mind? [2020] | She’s Breaking Me [2010] | Pure as Gold [2007] | Big Bone Woman [2006] | Sunshine [2004] | C [2003] | Shades of Blue [2002] |